het begin van het zuiden; Ko Tao

1 februari het is zo ver, klaar om naar het zuiden te gaan. Onze trein vertrekt rond 18uur...tenminste dat was de planning. Als iemand ooit zegt dat de ns grote vertragingen geeft, dan is dit niet in vergelijking met Bangkok. Onze trein vertrekt zonder enige mededeling gewoon ruim 3-4uur later! Niemand kijkt er vreemd van op "dit is heel normaal, de treinen hebben wel vaker vertraging". Wanneer we nu uit de trein moeten stappen is een groot vraagteken...de conducteur zegt ons wel wakker te maken, op hoop van zegen dan maar.
Als de trein eindelijk begint te rijden kunnen een maaltijd bestellen, even een hapje eten en dan worden de bedden al in orde gemaakt. Jeroen gaat nog even een adrenaline stoot opdoen door tussen de treinen een luchtje te scheppen. Daarna is het tijd om te gaan slapen, want een lange nachtrust zal het niet worden.

De wekker hadden we natuurlijk ruim op tijd gezet, op de nauwkeurigheid van de conducteur durfden we toch nog niet helemaal te vertrouwen, zou hij ons niet vergeten, weet hij nog wel wie wij waren en waar we eruit moesten? Hij had immers niets opgeschreven. De borden zijn niet te lezen in het donker, dus dan maar half uit de trein hangen en iemand met een zaklamp op het station aanspreken. We zijn dan al wel een paar weken in Thailand maar ons Thais komt nog altijd niet verder dan hallo en dankjewel! Maar we komen eruit, we zijn er nog niet nog een aantal haltes verder...afwachten dus. Na anderhalf uur (na onze wekker) komt de conducteur naar ons toe, de volgende halte is voor ons -> die halte is er dan ook al over 5min!!!! Gelukkig waren we al wakker en stonden de tassen gereed. Hup de trein uit en kijken of de bus/boot op ons heeft gewacht. HOE NAIEF KUN JE ZIJN!!! Natuurlijk heeft die niet gewacht. En de grote verassing is, de boot gaat vandaag ook niet meer! Ticket is nog goed voor de volgende dag of we kunnen een nieuw ticket kopen bij de concucollega boot en dan is ons ticket nog goed naar welke andere bestemming we ook willen met de "oude" maatschappij. Tijd/reistechnisch kopen we een nieuw ticket, we hadden het hotel toch ook al geboekt. De boot gaat pas over 4uur en er moet nog een bus geregeld worden (gelukkig zijn we niet de enigen, het hele stations/terras zit vol backpackertjes).
De bus komt en we worden naar de haven gebracht, voor het eerst zien we de zee in Azie...wauw!!! Dat ziet er goed uit. We kunnen het niet laten om even snel met onze voeten het zoute water te testen, een goed begin is het halve werk! Nu wachten tot we mogen in checken en dan eindelijk op naar ons eerste Thaise eiland KO TAO! Het is een rustig eiland waar je heerlijk kon bijkomen van alle drukte werd ons verteld. Als je de rij van het inchecken zag dan kon je dit nauwelijks geloven, we hebben ruim een uur in de incheck rij gestaan.
De boot was vol, eenmaal aangekomen op Ko Tao staat de haven vol met schreeuwende mannetjes om je mee te nemen naar hun hotel. Ons hotel staat er natuurlik niet bij, dus op naar de taxi. We zien een mooi strand met een mooie zee = dit is relax tijd. Lekker inchecken en dan op naar het strand. tenminste dat was ons voornemen, viel dat even tegen...ons hotel was een grote ramp! We werden een soort half bouwterrein opgestuurd, daar stonden een soort van vervallen huisjes -> onze kamer dus en niets geen beach view zoals de naam deed voorkomen (en de foto's online) Afwachten wat er komen gaat, de beoordeling was toch een 6,5 op booking.com. De deur gaat open en dit valt dus even zwaar tegen, een vieze kamer; verschimmelde kussens, haren van onze vorige bewoonster over de vloer, een viezig uitziend bed, vliegen overal waar je kijkt...Positief ingesteld denken we nog dat het niet slapen ons parte speelt. De zwemkleren gepakt en op naar het strand. De zee is heerlijk! het strand een prachtig zandstrand, de boulevard ziet er netjes en gezellig uit. En de zonnestralen voelen heerlijk. Vol goede moed gaan we tegen 17u weer terug naar onze kamer, zodra we de "douche" aanzetten om het zoute water af te spoelen komt er een explosie van steekvliegen te voorschijn! Dit valt niet met een elektrische vliegenmepper te bestrijden (al hadden we die gehad). We pakken de tas en checken uit, de beste man kijkt zeer verbaasd, zijn vrouw boos als wij onze mening over de kamer netjes uiten. Die vliegen zijn normaal, we zitten immers in de natuur, dit is tropisch Thailand. Wie niet waagt die niet wint dus zit er nog een kleine vergoeding in? na enig overleg (ons voorstel was de helft) krijgen we meer dan de helft terug! Dat is dan wel weer netjes.
Bepakt en wel stappen we de stijle heuvel op, om eerst even rustig te bedenken wat we gaan doen. We duiken een restaurantje in om een hapje te eten, ze hebben wifi dus maar eens even kijken of we iets kunnen vinden met een redelijke waardering -> en dan eerst maar even kijken hoe de kamer er voorstaat. Hotel "in touch", is onze keuze; een luxere kamer dan dit konden we ons niet wensen na ons vorige "krotje", zo'n ruime kamer hebben we niet eerder gehad, super schoon en een heerlijk bed. En in dit tropische Thailand is maar 1 steekvliegje te vinden ;). Savond maken we een heerlijke wandeling over de boulevard, de vakantie in de vakantie is begonnen.

2 februari onze eerste volledige relax dag. We pakken ons strandsetje en nestelen ons zelf in het heerlijke zand met het idee hier vandaag niet meer weg te gaan, alleen voor een duik in de zee. Ook voor de avond niets anders dan relaxen in het restaurant van het hotel, wat een leventje! hier kunnen we wel aan wennen


4 februari Onze prachtige kamer is alweer verhuurd en dus moeten we overstappen naar een bungalow in het zelfde resort, een hele andere sfeer -> wij vinden deze eigenlijk gezelliger.

We zijn toch wel echt op reis en niet alleen op strand vakantie, dus we vinden het tijd voor actie! We lopen richting de haven. Het is een groot verschil met de lokatie van het hotel (gevoelsmatig dan). Het is er een stuk warmer tussen de gebouwen, veel meer mensen, meer toerisme.

We gaan opzoek naar duikschool, Ko tao is een van de beste locaties om te duiken (lezen we overal), er is weinig stroming en er is volop zicht en vis & koraal natuurlijk. Ko Tao betekend Schildpadden eiland, helaas zijn de schildpadden vertrokken toen alle hotels etc hier zijn gebouwd. Als je er over nadenkt toch best wel zonde dat WIJ toeristen die opzoek zijn naar mooie dingen toch af en toe de natuur behoorlijk in de weg zitten.
De vorige dag zagen we in de haven een NL'se duikschool (Impian). We besluiten hen eens een bezoekje te brengen. De eerste indruk is erg goed! We worden met een vrolijke glimlach door een van de jongens ontvangen, hij babbelt er een stukje oplos. We besluiten dat we eigenlijk wel weer een opfris duikje willen, even de handigheid maar vooral het vertrouwen opfrissen. Helaas zit de middag al vol en moeten we toch echt wachten tot morgen.
Na een rondje in de hitte halen we 2 duikbrillen en gaan we weer lekker naar het strand!!
we snorkelen wat, hebben af en toe wat ruzie met de snorkel die vol lopen met water, maar dit mag de pret niet drukken want we zien hier en daar een vis!
In de loop van de middag begint Amanda ineens verkouden te worden...dat is balen want met het duiken van morgen is dat een iets minder prettig vooruitzicht.

We gaan voor veiligheid qua eten en duiken weer ons zelfde restaurant in. Jeroen is zijn buik is eindelijk weer wat op de rit, dus laten we dit proberen vol te houden.

5 februari het is zo ver! Onze eerste keer duiken in het buitenland met papieren en wel komt eraan!!! In de ochtend even afstemming qua theorie, dat zit er nog goed in. En in de middag stappen we op de boot. Amanda is verkouden en sprayt er een eind oplos (wie weet helpt 't iets, al zeggen de theorieboeken iets anders). Bij de duikschool goed doorgesproken wat we willen en wat onze ervaring is. En voor we het weten staan we op de boot, pakkie aan, vest opblazen, mondstuk in, duikbril vasthouden, loodgordel beetpakken voor houvast...een grote stap naar voren, naar de horizon kijken en....PLONTS daar gaan we. Eerst even een stukje drijvend zwemmen en dan onder water. Het water is heerlijk van temperatuur, de stroming is minimaal, prima zicht, mooie vissen, vooral veel vissen en mooi koraal! Een prima eerste duik!!!
De 2e duik gaan we via een touw naar beneden, de stroming is iets sterker waardoor je aan het touw toch wat omhoog en omlaag getrokken word. Amanda haar oren laten het afweten en haar duik word gestaakt. Jeroen gaat verder een mooi eindje naar beneden met veel vis en in een afgezet stukje zit nemo!
De keus voor de duikschool was goed. Erg prettige en professionele begeleiding die zich volledig afstemt op degene die aan het duiken is.
Savond moe en voldaan heerlijk relaxen. Morgen even een duik vrije dag ivm de verkoudheid.

6 februari wat zullen we vandaag eens gaan doen, heerlijk om zo je dag iedere dag te kunnen beginnen!! We beginnen met een strandwandeling en lopen dan plots tegen een enthousiaste humoristische prive taxi boot chauffeur aan. We proberen te onderhandelen over de prijs, maar er zit erg weinig speling in. Hij kan leuk kletsen in half engels/thais, we kunnen langs sharkbaai, no danger zegt hij...Amanda kijkt geschokt en Jeroen was er nog liever gister dan vandaag tussen de haaien. We maken nog een grapje "geen haai, geld terug" hij lacht, we gaan haaien zien (waarschijnlijk) maar zien we ze niet dan geen geld terug...helaas.
We stappen in de longtailboot en laten ons langs het mooie eiland varen. Bij onze eerste stop gaan er wat planken uit de boot en komen de duikbrillen en flippers tevoorschijn. Onze chaufeur trekt een zwemvest aan, om zijn voeten????? als dit maar goed komt. Hij springt het water in en wij moeten hem volgen. En dan ineens daar in het blauwe water zwemt ie....shark!!! Een echte reef shark, WAUW! De haai zwemt er vandoor en onze gids zwemt weer verder (met zijn zwemvest aan zijn voet). Na een aantal minuten krijgt jeroen een zet! hij moet zwemmen want een paar meter verder zwemt de 2e haai!!! De tocht is nu al geslaagd. We klimmen weer in de boot, vol adrenaline en met een glimlach van oor tot oor! We maken een tochtje om het eiland, stoppen op verschillende plekken om te snorkelen, eten nog ergens wat en gaan naar chumpon.

Chumpon is een eilandje vlak bij Ko Tao (waar we gister ook een duik hebben gemaakt, de boot van de duikschool ligt er weer, we zwaaien nog even). Een prachtig eilandje met wit zand en blauw blauw water. Er is ook een uitzichtpunt, dus in de hitte over de wiebelige planken, door een bosje, vol met steekvliegen (die jeroen alweer volop hebben gevonden), een stenen trapje op, met veel treden, puffend en wel komen we dan eindelijk boven aan...WAUW wat een uitzicht, je word er stil van. Dit komt toch wel echt op een lijstje te staan van mooiste dingen.
Terug naar het strand, weer even zwemmen (het word bijna de normaalste zaak van de wereld om in prachtig zee water te mogen dobberen) en weer terug naar onze boot.
Ons hotel was wederom vol en we gaan in de avond over naar een hostel om de hoek bij de duikschool. Savonds zien we de half moon party, we nemen even een kijkje en zijn blij dat we besloten hebben om niet naar de full moonparty te gaan. Het ziet er leuk en gezellig uit, we genieten van de sfeer en de vuurshowtjes maar voor ons is het goed zo.
Morgen gaan we helaas dit prachtige eiland met zijn goede sfeer en mooie natuur verlaten.

7 februari we zijn klaar voor onze volgende duik. De verkoudheid lijkt op zijn retour en we hebben er zin in! Het is een super mooie duik, lekker relaxt, gewoon duiken; niets moet "alles" mag, Danny die met ons mee duikt is heerlijk rustig en maakt ondertussen af en toe een foto.
Met deze duik sluiten we Ko Tao af! Een mooie ervaring om weer mee naar huis te nemen.

Vanavond gaat onze boot, we gaan door naar de Krabi. De nacht boot werd geadviseerd en dus doen we dat ook. Misschien was het verstandiger om eerst even te google'n hoe die nachtboot eruit zou zien. Want dat je op deze met een boot is geen reizen meer te noemen, een kudde schapen word in Nederland bijna nog beter vervoerd!
De boot is een kleine boot, hoe groot precies is niet te beschrijven, maar de party boot bij ons in leeuwarden is wel 10x zo groot! Deze kleine boot is verdeeld in etages welke gemaakt zijn door gewoon wat planken op 1,80m hoogte te plaatsen. We krijgen slaapplaats tickets, wat tevens ook onze zit plaats is. In de boot liggen matrasjes van 80-90cm breed, deze is voor 2 personen. De volgende matras ligt daar strak tegen aan, kortom een boot vol matrassen met een tussenpad (in het midden) waar alle backpacks, koffers, tassen en andere spullen op werden gezet. Om bij je matras te komen moest je een heel parkoer afleggen; eerst over wat houten planken heen wandelen, dan over wat balken balanceren, over de matras van je mede bootgenoten wandelen en kijken wie je buurman is, je backpack afworstelen en vooral niet op je buurman laten vallen (je moet immers nog de hele rit naast hem zitten). De buren: Jeroen deelt zijn matras met een Australische jongen (die een thaise vriendin heeft, die haar matras weer deelt met een thaise oudere vrouw (en die jongen wilde dus niet met amanda wil ruilen)). Amanda deelt haar matras met een Oostenrijker die bij de kaart verkoop al grapjes maakte over foute zinnen die hij in het Nederlands had geleerd, er was dus al kennis gemaakt...soms moet je niet te veel op je eerste indruk afgaan, toch?
Lekker knus op een waarschijnlijk afgekeurde boot, varen wij de donkere zee op. Jeroen zijn buurman hijgt hem de hele tijd in zijn nek. Amanda haar buurman (en zijn groep vrienden) hebben zich omgedraaid en liggen met hun hoofd op het voeteneind. De groep slaapt heerlijk, liggen gezellig lepeltje lepeltje, en de blonde Oostenrijker naast Amanda knuffelt haar been bijna de gehele boottocht; 1 voordeel dat been blijft lekker warm!
ARKO kennen ze op deze boot (net zo als in de eerste nachttrein) de ramen zijn open en blijven open. De ventilator ziet zwart van viezigheid, dus die zetten we uit. Het is een lange, schommelende en redelijk slapeloze toch. Een ervaring die je misschien liever had willen missen, maar achteraf het wel weer bijzonder maakt dat zoiets toch nog gewoon bestaat...zelf voor mensen die er vrijwillig voor betalen.